H μοναξιά του ρομαντικού

Ρομαντικός δεν γίνεσαι, γεννιέσαι.
Μπορεί να γεννηθείς σαν τους πολλούς και να ζήσεις όλη σου την ζωή ικανοποιώντας τα βασικά, ζωώδη ένστικτα σου ή μπορεί πιο σπάνια να γεννηθείς ρομαντικός ικανοποιώντας την ιδιαίτερη φύση σου, το πνεύμα..
Δύσκολη όμως υπόθεση να είσαι ρομαντικός, ιδεαλιστής,  θα νιώθεις  αυτό το βάρος της αδικίας όλου του κόσμου στους ώμους σου και πάντα θα απολογείσαι στους άλλους, στους προδότες της ανθρωπιάς, για τον ιδιαίτερο  τρόπο σκέψης και πράξης σου.
Δεν θα ταιριάζεις με τα πρότυπα της εποχής τα οποία  πάντα καταλήγουν να εκμεταλλεύονται τους αδύναμους και εσύ θα υποφέρεις που δεν θα μπορείς μόνος σου κάτι να αλλάξεις.
Πολλές φορές θα μοιάζει  μάταιη η προσπάθεια να εξηγήσεις την αλήθεια, την ανθρωπιά, το δίκαιο, θα είναι σαν να προσπαθείς να  εξηγήσεις τα χρώματα σε έναν τυφλό, την μουσική σε έναν κωφό.
Εκεί που εσύ θα βλέπεις ομοιότητες οι άλλοι θα βλέπουν διαφορές, εκεί που εσύ θα βλέπεις ανθρώπους οι άλλοι θα βλέπουν αριθμούς, εκεί εσύ που θα βλέπεις αγάπη οι άλλοι θα βλέπουν συμφέρον,  εκεί που εσύ θα βλέπεις κάτι οι άλλοι θα βλέπουν σκοτάδι και κάπως  έτσι  θα πορευτείς μόνος, ολομόναχος.
Θα σε αποκαλέσουν αιώνιο έφηβο, ανόητο όταν θα μιλήσεις για ειρήνη, κομμούνι  όταν θα κάνεις λόγο για το δίκαιο του εργαζομένου, ανθέλληνα όταν θα μιλήσεις για ισότητα, για ανθρώπινα δικαιώματα, άχρηστο  επειδή δεν θα είναι αυτοσκοπός σου  το χρήμα και η  εξουσία, τρελό όταν θα βάλεις πιο πάνω το συμφέρον των άλλων από το δικό σου.
Θα σε κάνουν στην άκρη  γιατί  θα τους θυμίζεις αυτό που και αυτοί θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι.
Θα σε χλευάσουν, θα προσπαθήσουν στο περιθώριο να σε βάλουν, θα σε κυνηγήσουν  γιατί τα λεγόμενα σου θα ενοχλούν τα  πάσης φύσεως συμφέροντα, μικρά και μεγάλα.
Εσύ όμως αλλιώς δεν θα μπορείς να πράξεις.
Σε όποιο μέρος, σε όποια εποχή κι αν γεννηθείς ρομαντικέ εσύ άνθρωπε μην απελπιστείς,κάτι θα μείνει από το έργο σου, ακόμα κι αν  σε σκοτώσουν ακόμα κι αν  σε σταυρώσουν σε δύσκολες εποχές, σε αδιέξοδα, εσένα θα αναζητήσουν και  εσύ θα αναστηθείς.

ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΕΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες, θα' τανε μια αληθινή σωτήρια, έγραψε κάποτε ο Ελύτης.
Για αυτήν την άχρηστη νομοθεσία διψάμε σήμερα, αυτήν που θα  σώσει όχι τον κόσμο όλο, αλλά τουλάχιστον την ψυχή μας καθώς όπως φαίνεται οι ''χρήσιμες'' νομοθεσίες δεν είναι μόνο άχρηστες αλλά εγκληματούν σε βάρος ολόκληρων λαών.
Λειτούργησαν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε  να μπερδέψουν να  αποπροσανατολίσουν  και στο τέλος να υπνωτίσουν τον μέσο πολίτη αυτής της χώρας.
Πλέον  πεθαίνει  η νόηση  και ο πολιτισμός μας όταν μας αναγκάζουν σήμερα, σκοπίμως οι εξουσίες,  λύσεις να ψάχνουμε  τον ναζισμό στον φασισμό στον Χίτλερ  και στον  Στάλιν ή σε μια  λίστα φοροφυγάδων μόνο.
Προσπαθούν να πείσουν  σήμερα ένα ολόκληρο έθνος, ίσως και να το καταφέρνουν, πως αν  δεν ξέρει αρχές  οικονομικής θεωρίας, διεθνές  δίκαιο, ευρωπαϊκή ιστορία  γενικά δηλαδή αν δεν έχει κάποιος  καμία δεκάρια  πτυχία είναι λίγος, είναι μικρός  να κρίνει τι είναι  σωστό, λογικό και πως μια σύγχρονη κοινωνία λειτουργεί.
Στάθηκαν ανίκανες να φτιάξουν μια κοινωνία συνοχής , μια κοινωνία με ηθική και κάπως έτσι  γέννησαν νόμους, κανόνες άπειρους και αντιφατικούς, για να  καλύψουν το κενό  της ανικανότητας τους.
Ύστερα αναγκάζεται  ο πολίτης σήμερα να απολογηθεί, γιατί δεν υπάκουσε στις εξουσίες που θέλουν το ''καλό'' του, που τον οδηγούν στο ξέφωτο, που, που ,που...
Έγινε ο πολίτης σήμερα όμηρος της γραφειοκρατίας και των ''αγορών''.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι εμείς οι απλοί  άνθρωποι , όντως δεν γνωρίζουμε τίποτα ή γνωρίζουμε πολύ λίγα για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα.
Οι εξουσίες που γνώριζαν τα πάντα  τι μας έλεγαν;
''Για το καλό σας, για το  καλό της χώρας , πρέπει να υποστούμε μια χρονιά λιτότητας''.
Ύστερα  από ένα χρόνο, ''ακόμα μια χρονιά λιτότητας, για το καλό σας πάλι''
''Αγωνιζόμαστε η χώρα μας να εισέλθει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης''.
Ποιας Ευρώπης άραγε;
Στην κατάθεση του προϋπολογισμού της χώρας τον επόμενο χρόνο, το ίδιο ρεφρέν, ακόμα μια χρονιά λιτότητας
Χρόνια και χρόνια λιτότητας....
Στο τέλος αντί για την πολυπόθητη αναδιανομή του πλούτου ήρθε η ...χρεωκοπία για τον άνθρωπο μα όχι για τις τράπεζες, η διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας.
Να το έργο λοιπόν αυτών που γνώριζαν οικονομική θεωρία, ευρωπαϊκό δίκαιο, συνταγματικό δίκαιο αυτών που εν ολίγοις γνώριζαν τα πάντα...
Να το αποτέλεσμα των ''χρήσιμων'' νομοθεσιών.
Να το αποτέλεσμα των εξουσιών που μπορεί να κατείχαν  ειδικές επιστημονικές γνώσεις, κάμποσα πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά άλλα δεν γνώριζαν τι θα πει δίκαιο και ηθική, γιατί τέτοιες έννοιες δεν διδάσκονται ούτε σε κάποιο πανεπιστήμιο ούτε σε κάποιο κολέγιο.
Από πολίτες ίσων κρατών μελών γίναμε πολίτες δανειστών και δανειζομένων, έρμαια των αγορών.
Γιατί δεν κατεβαίνουν λοιπόν οι αγορές και  οι οίκοι αξιολόγησης και, αφού ξεδιπλώσουν τα προγράμματα τους, να ζητήσουν την ψήφο των λαών;
Είναι πλέον ξεκάθαρο ποιοι πραγματικά κυβερνούν, αποφασίζουν και κινούν τα νήματα.
Οι κυβερνήσεις είναι πλέον, ίσως να ήταν και πάντοτε, απλά τα εκτελεστικά όργανα, φυσικά με  το αζημίωτο, των πραγματικά ισχυρών δηλαδή των  περιβόητων ''αγορών''.
Μήπως λοιπόν  έφτασε η ώρα  οι άνθρωποι να κάνουμε κτήμα μας τις άχρηστες, κατά τις εξουσίες, αυτές νομοθεσίες;
Αυτές  που μιλούν για  τις κοινωνίες, τον άνθρωπο και όχι για τους αριθμούς και για τους τραπεζίτες.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΘΑ ΠΕΙ...

Καλλιτέχνης θα πει να μιλάς με σιωπή...
Όχι πως δεν έχει κάτι να πει αλλά ο καλλιτέχνης μιλάει κυρίως με το έργο του, με την στάση του.

Ο εν λόγω καλλιτέχνης όμως δεν μιλάει με σιωπή, αλλά μιλάει ''καταγγελτικά'' για  τους ανάξιους, τους κλέφτες, για τους διεφθαρμένους και για το σύστημα στο όποιο όμως μεγάλωσε και ο ίδιος,

Αυτός ο καλλιτέχνης δίνει σήμερα συνεντεύξεις στις οποίες κρίνει, αναλύει και ηθικολογεί.

Δεν διαφωνεί, δηλώνει,  με τις πρακτικές, τραμπουκισμούς κομμάτων σε όσους δεν τηρούν τα νόμιμα. Γεννάται όμως μια απορία, άραγε συμφωνεί να ελέγξουν τα κόμματα αυτά, με τις ίδιες ακριβώς πρακτικές την νομιμότητα τών νυχτερινών κέντρων στα οποία εμφανίζεται και ο ίδιος;
 Είναι , πρέπει να το τονίσουμε, οξύμωρο  την στιγμή που  τραγουδάει  στους δύσκολους αυτούς καιρούς  με φόντο την Ακρόπολη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη προσπαθώντας να αφύπνισει τους ακροατές του,  την ίδια στιγμή  να μην υπάρχει σε κανένα τραπέζι μια απόδειξη,ούτε για τις φιάλες ούτε για τα ''ανθισμένα'' γαρύφαλλα που δέχεται στην αγκαλιά του.
Που είναι λοιπόν η ηθική και η  συνείδηση ; Αυτό δεν είναι πατριωτισμός,μάλλον είναι πατριδοκαπηλία.

Δηλώνει ο πολέμιος του συστήματος καλλιτέχνης, ότι του προσβάλλουν την αισθητική οι επαίτες των φαναριών λες και αναφέρεται σε άψυχα πράγματα και όχι σε ανθρώπους.

Τραγουδάει τους, με βαθύ νόημα, στίχους του Βάρναλη ΄΄άιντε θύμα, άιντε ψώνιο΄΄ με σακάκι just cavalli. Πώς να το εκλάβουμε άραγε;

Καλεί τα πρόβατα να ξυπνήσουν, μασώντας με ύφος χαλαρό την μαστίχα του.
Δεν φτάνει μια καλή φωνή για να σαι καλλιτέχνης, είναι κατί πιο βαθύ, πιο αληθινό.
Ο καλλιτέχνης  δεν χρειάζεται ούτε τα  προκλητικά ρούχα  μιας επώνυμης εταιρίας  για να κερδίσει τα βλέμματα  του κοινού, ούτε προκλητικές δηλώσεις.
Ο καλλιτέχνης κυρίως πρέπει να στηρίζει το έργο του, τα λόγια του με πράξεις.

Εάν μια μέρα  τα πρόβατα ξυπνήσουν ,όπως προστάζεις αγαπητέ μου καλλιτέχνη, είναι πολύ πιθανό να κριθείς, όχι τόσο για το έργο σου το οποίο αναμφίβολλα έιναι καλό, αλλά κυρίως για την στάση σου.

 ΕΙΡΗΝΗ.Μ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

Οι δρόμοι δεν γεμίζουν από μόνοι τους. Χρειάζεται εκείνο το μεγάλο πλήθος ,άλλα δεν φτάνει. Χρειάζεται ένα κάλεσμα , χρειάζονται τα φωτεινά μυαλά, τα θαρραλέα εκείνα πνεύματα που τολμάνε να επωμίζονται πολλά., οι στίχοι ενός ποιήματος , τα λόγια ενός τραγουδιού, η μελωδία μιας μουσικής , οι σελίδες ενός βιβλίου που προβληματίζει, που εμπνέει.

Που είναι , λοιπόν, τα φωτεινά μυαλά, τα θαρραλέα πνεύματα, τα λόγια, οι στίχοι, οι σελίδες;
Που είστε εσείς οι επιφανείς  ανθρωπιστές, σοσιαλιστές, αριστεροί προστάτες του λαού,πνευματικοί ανθρώποι ;

Που είστε εσείς αλλοτινοί επαναστάτες μουσικοί, τραγουδιστές, διανοούμενοι,  ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι;  Εσύ πνευματική γενιά του πολυτεχνείου,  έγινες σήμερα γενιά του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και των μπουζουκιών, με τους μισθούς τους παχυλούς .
Να τραγουδήσετε, να γράψετε για αυτόν που σήμερα πονά, μάλλον δεν σας συμφέρει.
Ματώνει η Μεσόγειος, ο νότος, ο άνθρωπος ο ταπεινός και εσείς οχυρωμένοι και αδρανείς στις βίλες σας τις νύχτες ήσυχα κοιμάστε..

Σας τύφλωσε  η χλιδή και των πολλών την αγωνία να δείτε, δεν μπορείτε. 

Κομμάτι του σάπιου του συστήματος, σήμερα με την απουσία σας, ομολογήσατε πως είστε, γιατί η τέχνη, η διανόηση αν δεν εκφράζει τους καιρούς τότε σκοτάδι είναι.

Άνθρωποι δήθεν των γραμμάτων και του πνεύματος εκφραστές,σαπίσατε, προδώσατε και εσείς τους προδομένους ήδη.
Προστάζουν, όμως, οι εποχές  για οδηγητές και για πνευματικούς ηγέτες.
Μάλλον δεν είστε εσείς αυτοί, στην άκρη ας κάνετε λοιπόν, να έρθουν τα  πνεύματα   που σήμερα διψούν του κόσμου την αλήθεια και την αδικία να εκφράσουν.                                                                                           
                                                                                                    Ειρήνη.Μ
                                           

ΕΛΛΑΔΑ 2012

    Να'μαστε λοιπόν, στην Ελλάδα του 2012, στην γενέτειρα των φυσικών επιστημών, του θεάτρου, των ολυμπιακών αγώνων, της φιλοσοφίας, του ανθρωπισμού και πάνω από όλα της δημοκρατίας. Να'μαι λοιπόν ο Έλληνας του 2012 στέκομαι λαμπρός, γενναίος, όμορφος, σοφός σαν άλλοτε Αριστοτέλης, Μέγας Αλέξανδρος, Καραϊσκάκης ατενίζοντας... το παρελθόν μου. Δεν έχει καμία σημασία το παρόν ή το μέλλον έχω την ιστορία μου, δεν φτάνει; 

    Δεν έχει καμιά σημασία αν είσαι  ικανός επιστήμονας ή ερευνητής, ταλαντούχος μουσικός ή συνθέτης, πάρε το ταλέντο σου και φύγε γιατί εγώ έχω τον Αρχιμήδη, τον Αριστοφάνη και αυτό μου φτάνει!!
   Δεν έχει καμία σημασία αν τα παιδιά μου είναι άνεργα ή δουλεύουν ανασφάλιστα  θα ικετέψω κάποιον ανίκανο Μαυρογιαλούρο βουλευτή να τα βολέψει στον δημόσιο τομέα, θα του χαρίσω απλόχερα την ψήφο μου με κίνδυνο να με κυβερνήσει, γιατί εγώ γέννησα την δημοκρατία.
   Εκλέγω ελεύθερα κυβερνήσεις ανάμεσα σε γιούς, κόρες και ανηψιούς πρώην πρωθυπουργών γιατί εγώ είμαι ελεύθερος και ζυγό δεν δέχομαι.
  Ούτε φυσικά έχει σημασία αν κάποιοι  δημοσιογράφοι περιφέρονται με μαύρες σακουλές των 5 εκ. ευρώ και αντί να απαιτήσω την καταδίκη τους, συνεχίζω να παρακολουθώ τις εκπομπές τους ,να χαχανίζω και να καταπίνω ότι και αν λένε γιατί εγώ γνωρίζω τι θα πει δικαιοσύνη.
   Δεν έχει καμιά  σημασία αν κάποιος ανάπηρος πολίτης δεν μπορεί να μετακινηθεί ανάμεσα στις λακκούβες και στους ξεχειλισμένους από σκουπίδια κάδους,δεν παρέχω στους καρκινοπαθείς ιατρική φροντίδα,κόβω τα επιδόματα στις ευπαθείς ομάδες, γιατί εγώ γέννησα τον ανθρωπισμό.
    Δεν έχει καμιά σημασία εάν στην Ελλάδα του 2012 ψευτονεοναζιστικά κόμματα, εκλεγμένα από εμένα τον δημοκράτη Έλληνα , μπορούν ανενόχλητα να παρεμποδίζουν την πραγματοποίηση θεατρικών παραστάσεων τις οποίες δεν εγκρίνουν ,γιατί εγώ έριξα την χούντα.
    Είναι μήπως σημαντικό το ότι μαχαιρώνω ανθρώπους αδιακρίτως επειδή διαφέρουν από το λευκό Άρειο χρώμα μου; Όχι φυσικά, αφού εγώ είμαι χριστιανός ορθόδοξος.          
   Ούτε ,όπως φαντάζεστε, έχει καμιά σημασία που στις διπλές κρίσιμες εκλογές του 2012 δεν πήγα να ψηφίσω γιατί είμαι αρκετά  πολιτικοποιημένος στις συναθροίσεις του φραπέ.

   Μα φυσικά δεν έχει σημασία αν δεν συνταξιοδοτηθώ ποτέ, θα συνεχίζω να εισπράττω την σύνταξη ενός απελθόντος ή το επίδομα ενός δήθεν ανάπηρου συγγενή,  γιατί είμαι απόγονος του πολυμήχανου Οδυσσέα!

   Δεν έχει σημασία αν μειώνονται τα έσοδα μου. Μειώνονται τα έσοδά μου; Μα φυσικά και έχει σημασία, τεράστια σημασία! Αυτό δεν θα το επιτρέψω! Γνωρίζω τι πρέπει να κάνω! Θα ψηφίσω αυτούς που ψήφιζα τόσα χρόνια, θα εκλέξω ναζιστικά κόμματα και  θα κάνω αποτυχημένα πραξικοπήματα γιατί εγώ ο απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, έχω δικαίωμα στο  iPHONE 5!!

    Ευτυχώς όμως,για όλους μας, δεν είμαι ο μοναδικός απόγονος...